Geleceğin ustaları
kara kıllı kolları
yıkık kilisenin duvarından sarkan
bir ermişin gözlerini oydum daha dün
çırağım acemiyim
bir başıma tozlu ıssız işliklerde ısıtıyorum
kömür köz ömrümün
örsünde yüreğimi bütün gün
adem amcam
hüzünlü göçmen bir Rum’du belki
bütün resimleri ve aşkları sürgün
bir mübadilin tahta işlemeli sakız dolaplarında
akrepler taş altlarında
dikmiş kuyruklarını kertenkeleler
elimde yavşan kökünden acı su çeken kalem
çizdiği de suretim
genç, zıpır
her yerde ve dağlarda
gökçe eller diye yanık demir türkülerle dilimde acı tütün
az karanlıkta kalacaksınız
sonrası sonsuz aydınlık
güneşi yakacağım ruhumun ocağında
yeniden dövüp
su vermeye vicdanınızın ince tellerine
içi geçmiş bestelerinizin paslı kulakları çınlasın
ağaran günlerdir saçlarınızda ölüm
Bedri Karayağmurlar 2005
