Bedri Karayağmurlar
I
geçtiğim yolların tozu avuçlarımda
yüzümde iki kesik,
dizimde kanayan yara
bir su akar önüm sıra
kirletir arınırım
üstümde hayat kokusu
II
kiralık odalara ısınamadan eskidi yüzüm
emanetti özgürlüğe evsiz çocuklar
ama kentin haritasını ben çizdim
tutup çekince erkenci sabahlar
titrettim camları ürküttüm tahta kapıları
kayda geçmemiş kıtalardı sokaklar
III
balıklar geçerdi oysa keçeleşmiş saçlarımdan
yakaladığım kuşlar kanadım
kerkenez yavruları çırpınırdı saçak altlarında
kovanlarını dağıttığım arılar çiçek açardı düşlerimde
çocukluğumdu dağıtılmış yeni başlangıçlarda
direnemedim karıştım koşarak günün çığlığına
nasılsa bir sokak daha vardı bulutların arkasında
IV
yılkı atları fırtına taşırdı
sakladığım yırtık defterlerimde
siz neredeyseniz uzak istasyonlara kaçardı aklım
ıslığımda trenler yanardı
ihlal ettiğim bütün yasakları
yazardı güncelerde yasalar
hep yün eğirirdi kadınlar evleri sırtlarında
aman zaman bükülmesin diyedir çocuklar
eskimesin sokaklar
V
tenhaya düşerse sokaklar çocuk ağlamaları
yankılanır sıvasız yüreklerinde denize inenlerin
evse ev çocuksa çocuk ah şu kediler ve balık kokusu
bir de erken çekilmesi perdelerin
VI
kaldırımların ezik aralıkları yankılar
yumurta topuk piçlerin gözleri eğilir
kızların etekleri iki parmak aşağıya çekiştirilir
gece işte koyu mavi örtüsünü gecikse keşke çatılara
serin yalnızlıklar başlanır duvar diplerinde
aç kediler, uyuz köpekler,
biter ansızın sesi kesilmiş sokaklar
VII
ah akşam getirme yıldızlarını
uyandığımda bir kiralık sokak daha
uzun yolculuklar başlar
pencereleri yabancı bir yatak yeniden
uyumak yorulmak değil miydi
VIII
bir sokak daha büyüyeceğim
fidanlar diktim avuçlarıma
ebe sensin sabah
akşam körebe az sonra yalnızım
kimsenin bilmediği uzak bir sokakta
Gaziemir 2010
Bedri Karayağmurlar
