ANNEME

Bedri KARAYAĞMURLAR

son resimlerinde ne çok çizgi var yüzünde
nasıl görmemişim daha önce
duyabilsem anımsadığım
masallarını yeniden anlattığını
kırmızı lastik bir toptu çocukluğum
hep yuvarlanan zıplayan peşinsıra
ne çok ellerin vardı ne çok gözlerin
uzaklaşınca anlardım sıcaklığını

ne dünya umurunda ne hava durumu
hain bir lodos batırırsa gemileri
ah gemicilerin evleri
tesellisi yanındayız
ihtilal kara takip sapıtmış iktidar
içerde yok ya bizden biri
“boyları devrilesiceler boğazlarına kaçsın dilleri
Yaktılar memleketi çocukların geleceğini”

gök sularında eridi çivit evleri
ah annem sıcak yemeklerinin buharına karıştı
pencerelerin camlarını kırsaydı keşke sokaklara
bir komşu baksın
bir kelebek konsun omzuna
olmamış sevgililere armağan resimlerden kaçan
sardunya kokuları ekerdi evlerine
fesleğen tenekelerine ellerini

bir cümle daha kimsesiz çiçekler sorularım
yakında solacak saatleri kırmadığıma pişmanım
ne kadar uzar oralarda yalnız bir selvi

Gaziemir 2009 sonu

G i D i O

G i D i O

tirşe kapılar araladım
karanlığın ortasında
yalnızlaşmış bir kız uzak odalarında
tek memesi elinde çaresiz
emzirecek oğullar kızlar getirsene
yatağım soğudu buruştu içim
türküleri söylüyor

hızla geçtim kapıları
hüzün olmadık zamanda boğabilir insanı

becerisi elinde kalmış eski oyuncunun
peruktu saçı alnı tragedya artığı bir sahnede
ne söylese anlamsız oysa
Diyojen Karacasu’da değil miydi
nükleer gece olduğunda fıçıda

tiyatrolar kapandı be aptal
yalnızlık işte böyle zamanda bırakmaz insanı

tükürdüm denize belki bir arsız balık değer
soyunun son temsilcisi
genetiği değiştirildiğindendir yaşadığı
dedesini bizim bahçede vurdumdu geçen yaz
kallavi bir hamam böceğigillerden adı dilimi tırmalamasa
“öldürmek istemezdim - bıçak elimde”
bakmasaydım ekseni değiştirilmiş aya

yürüsene çayıra bir türkü söyle ya da
zaman sürtünecek az sonra yakalarına


her cezaya razıyım usta anlamadım ne kondu
sen hangi mahkemedendin yargısı yamuk
matematik bilemeyenler içindir tirşe kapılar
koridorlar karanlık mum yakın
nükleer bataryalar vurdu santralı
mum yakın mum yakın mum yakın

olmadık zamanda kopar kıyamet
besleyenlerini sever zebaniler en çok

Bedri Karayağmurlar 2009

Geleceğin ustaları

Geleceğin ustaları

kara kıllı kolları
yıkık kilisenin duvarından sarkan
bir ermişin gözlerini oydum daha dün

çırağım acemiyim
bir başıma tozlu ıssız işliklerde ısıtıyorum
kömür köz ömrümün
örsünde yüreğimi bütün gün



adem amcam
hüzünlü göçmen bir Rum’du belki
bütün resimleri ve aşkları sürgün
bir mübadilin tahta işlemeli sakız dolaplarında

akrepler taş altlarında
dikmiş kuyruklarını kertenkeleler
elimde yavşan kökünden acı su çeken kalem
çizdiği de suretim
genç, zıpır
her yerde ve dağlarda
gökçe eller diye yanık demir türkülerle dilimde acı tütün




az karanlıkta kalacaksınız
sonrası sonsuz aydınlık
güneşi yakacağım ruhumun ocağında
yeniden dövüp
su vermeye vicdanınızın ince tellerine
içi geçmiş bestelerinizin paslı kulakları çınlasın
ağaran günlerdir saçlarınızda ölüm

Bedri Karayağmurlar 2005

belleğini yitirmiş bir ülkenin kentlerinden

belleğini yitirmiş bir ülkenin kentlerinden



yarım uykulardan sersem
düşlerimi yoramam.
sabahlar hep sisli puslu,
aydınlatmıyor kör kentlerin
ihanete yatmış kuytularını
sidik kokuyor sokaklar

son model bir hayasızlık
dökerek pisliklerini
ellerini siliyor durmadan
tutup kolundan kalabalık caddelere
izbelere, ışıklara ve tacize
tecavüze fırlattığı çocukların
kağıt mendillerine





hangi yazı okunmaz
hangi resim bakılmaz
nasıl anlatır susturulmuş
yasal namussuzlukların hesabını
habersizlere sormaktır teamül.

ve tekmil tinerciler taşır
bütün cinayetlerin ve zinaların
baş döndüren günahını
oluklu mukavvalara bastırılmış
üşümenin ve terlemenin her gecelik,
koyun koyuna yalnızlığında.
kara sivri burunlu bir ayakkabının burnunda
gelir sabahlar
kalkın lan sabah oldu

lağımlar gürleyerek akar
kontaklar çevrilir uğuldar kent
yiter yansımalar kirli sularda
yarım uykulardan sersem

ZAMAN

ZAMAN



I
duru bir su kadar mavi
yüreğindeki çiçek kadar turuncu olsam
renkli yağmurlar yağardım
uzak kentlerinin taş evlerine
elim sesinle daha uz aklım duysun
uzak bulutlara takılmış
coşkun bir dalga her zaman
ah zaman azgın orospu
gülüp gülüp geçiyorsun

II
taş konaklardan
kuru topraklardan geçtim dün
Sevgi usul ve sıcak ve dişi bir nehirdi yanımda
Göğsüm göklerde kollarım gerili kendi haçımda
Dayrül Mor Bedesten-i Cami
zeytin yeşil üzüm kara buğday sarı
yürür kuyruğu keskin kıllı bir akrep
tarihin bütün derslerini yazan yırtık sayfaların arasında


III
takla atan uysal bir güvercinin kanadında
Kürtçe bir ağıt yayılır Mezopotamya denizine
Artuklu mezarlarının taş işlemelerinde eskir sürmeler
nazarım değer baksam tütsüler
yitik gelinlerin duvaklarını sürükler arap atlar
arap kızların büyür gözleri demir kapılarda
abralardan konaklara uzar asmalar
kara küçülse mavi büyüse hüzün türküm
yağsa yağmur aksa yağmur gülse yağmur
kardeş bak yüzüme sazının teli değil mi ömrüm

IV
ceylanlar geçer yanımdan
korkular Şahmaran öykülerinden taşar sokaklara
işlemeli taş duvarlar arasında yanar güneş
ellerim süryani maharetinde bekler ince kirpiklerini
telkari akşamlarda sınarım kendimi
sevmektir sevabım günahım sen
hangi bağı öpsem kekre bir şarap gizli mahzenlerinde
bedestenden geçer hamam yollarında boyalı oğlanlar
kızlar nerde kızlar nerde
kapatılmış evlerine namusun yeşil kapılarında
süngüsü hadım hançerlerin utanmazlığında

V
şaşkın bakıyorum uzakta hurma tadında Şam
acının yüzü yanık dokunsam ağlar akşam
sandalyesinde zamanın deliğinden doğuya bakan
bir kardinalin dinginliğinde anlıyorum çaresizliği


VI
kimsesiz suya düşmesidir gölgenin tanık
ustasını yitirmiş gelecek.
korku namus öfke tuzak kan tutsak
ezerim ruhumu kanatıp bütün taşları işleyerek
çöl elimin artığı ayak ucumda duruyor kişneyerek
çatlayan atların kemiklerine karışmış gelecek
göreceksiniz aptal bedeviyi gece gölgesi boğacak çadırında

Bedri Karayağmurlar İzmir 2009

sana sarılırım

sana sarılırım


bir düdük sesi
beş sesli bir intikam
sığlığın ve acımasızlığın
sert sıkı botları altında gelecek
koparılan çiçekler yiten umutlar
yıkılan değerler uzak bir duvarın kalıntılarında
dümdüz bir dünyaya sarılır yeşil kuşaklar
ben sana uysal ve esmer


köylere iner kurt kuyruğu karanlık
tütmeyen bacaları ısırır aç baykuşlar
kurumuş tarlaları sarar sarı dikenler
meyveler dalında çürür
doğmaz artık çocuklar
uzun bir göç kurulur
dağ ova deniz
yaylalar düşe döner kentlerin izbelerinde
ben sana sarılırım


aşksız ve ıssız pencerelere düşer kentler
güvercin akşamlara sokulur yılanlar
sular camilere akar
tertemiz cenazeler kalkar ikindilere
gizlenir günahlar
sıkı sarılmış çarşaflara
dönerim sırtımı kirletilmiş sokaklara
sıkıca sarılırım sana

Kumum

kumum

ellerinde
istersen ışıltılı bir deniz parçası
incisi istiridye dudaklarının

yoksan
çöllerinde
çok ve yalnız
sürgün bir dervişin çaresizliğinde

fırtınalarına düştüm
ne gelir elimden
savursan toz
tutsan cam
kırılgan saydam ocaklarında

killerine kat pişir
odalarında sonsuz bir heykel
sevinçli ve hep yarım özleminden

direngen bir yabancı
dizinin dibinde
döküm artığı başının belası
tutkunu ellerinin kanatmaya hazır
kristal bir bıçak bileklerinde

kumum avuçla savur kör göklerine

Zamanı Geldi

Bedri Karayağmurlar


sana bakıyorum
duman altı taş evlerin
üşümüş merdivenlerinde
zaman eski şarap taze
bu sen misin bilmiyorum

sana bakıyorum
güzelsin ve gidiyorsun
gidersin gitmelisin
öylece kalıyorum

sana bakıyorum
dilimde pas ve acı
serin göklerinde
bilinmez denizlerinde
sana bakıyorum
sahiden gidiyorsun

sana bakıyorum
sıcak toprağın sarısı
güneş ters yüz olmuş besbelli
rüzgar uğulduyor dağların ortasında

sana bakıyorum

İzmir 2008-9

düş işte

Bedri KARAYAĞMURLAR

açık bir gecede

uçuk şarkılar dilimizde

düş işte

ne sen varsın ne gece

uzaklara gidiyorsun

yeşiller kanatıyorsun

doğa yazıyorsun ellerine

bir de yalnızlık

yanında değilim ya

amazonlaşıyorsun

ben de atlar çiziyorum

mavilere boyuyorum hepsini

akşamüstü mavilerine

hüzün mavilerine

hepsini sana veriyorum

mavi bir kısrağa dönüşüyorsun

denizler geçiyorum seninle

uzak gecelere giriyoruz

sokuluyorsun sıcak ve uysal

soyunup amazonluğundan

terim akıyorsun

hızlı ve uzun koşulardan yorgun

düş işte

ne at var ne deniz

özlemini kırbaçlıyorum

terkimde türküsün

ışık akıyorsun

usulca gözlerine dokunuyorum

sabah oluyor

düş işte

masmavi geliveriyorsun

Dünyada
gazze diye
bir yerin bir avuç
insanını dünyanın en güçlü
silahlarıyla öldürdüler



Gazze
Gazze’de gece
Gazze’de gecede işkence
Gazze’de gecede işkencede elim
Gazze’de gecede işkencede elimde çiçek
Gazze’de gecede işkencede elimde çiçekte kan
Gazze’de gecede işkencede elimde çiçekte kan
Gazze’de gecede işkencede elimde çiçek
Gazze’de gecede işkencede elim
Gazze’de gecede işkence
Gazze’de gece
Gazze
Gazze
Gazze nerede
Gazze nerede desem de
Gazze nerede desem de bilirim
Gazze nerede desem de bilirim de
Gazze nerede desem de bilirim de söylerim
Gazze nerede desem de bilirim de söylerim de

Duyan olmaz
Duyan olmaz
Duyan olmaz


7 Ocak 2009 Bedri Karayağmurlar