önce resimlerini yırttım
gülmenin ve mutluluğun
anlamı yoktu gözünde
iğreti yüzünü astım en uzak duvara
rengini tazeledim astarın döküldü
adresi yok evlerinin
çöplüklerinden derlenmiş iki dize
sevda sandıkların sürtünmüş
soğuk ellerine.
sonra sesini sildim
hak edilmemiş günlerin artığı
sıradan ve tek düze bir yaşam
kendini yok etmek nasıl
denedikçe mi battın avuntularına
solmuş bir sevdanın
gülüsün sen al sakla
anısı dökülmüş sandıklarında
