28 Aralık 2009 Pazartesi

ANNEME

Bedri KARAYAĞMURLAR

son resimlerinde ne çok çizgi var yüzünde
nasıl görmemişim daha önce
duyabilsem anımsadığım
masallarını yeniden anlattığını
kırmızı lastik bir toptu çocukluğum
hep yuvarlanan zıplayan peşinsıra
ne çok ellerin vardı ne çok gözlerin
uzaklaşınca anlardım sıcaklığını

ne dünya umurunda ne hava durumu
hain bir lodos batırırsa gemileri
ah gemicilerin evleri
tesellisi yanındayız
ihtilal kara takip sapıtmış iktidar
içerde yok ya bizden biri
“boyları devrilesiceler boğazlarına kaçsın dilleri
Yaktılar memleketi çocukların geleceğini”

gök sularında eridi çivit evleri
ah annem sıcak yemeklerinin buharına karıştı
pencerelerin camlarını kırsaydı keşke sokaklara
bir komşu baksın
bir kelebek konsun omzuna
olmamış sevgililere armağan resimlerden kaçan
sardunya kokuları ekerdi evlerine
fesleğen tenekelerine ellerini

bir cümle daha kimsesiz çiçekler sorularım
yakında solacak saatleri kırmadığıma pişmanım
ne kadar uzar oralarda yalnız bir selvi

Gaziemir 2009 sonu